_انواع_فعل

✔️  ماضی ساده : بن ماضی + شناسه 

کاربرد : برای بیان کاری که در گذشته به طور کامل انجام گرفته است . مثل : دیروز به مدرسه رفتم.

مثال : رفت +م = رفتم    رفت + ی = رفتی      رفت (درزمان ماضی سوم شخص مفرد شناسه ندارد )

رفت + یم = رفتیم         رفت + ید = رفتید       رفت + ند = رفتند

✔️ ماضی نقلی : صفت مفعولی ( بن ماضی + ه ) +  ام ، ای ، است ، ایم ، اید ، اند

کاربرد : برای انجام کاری در زمان گذشته رخ داده وتا زمان حال ادامه یافته ویاآثار آن هنوز برجای است .

مثال : من درس هایم را خوانده ام .

رفت +ه +ام = رفته ام      رفت + ه+ ای = رفته ای      رفت + ه + است = رفته است

رفت + ه + ایم = رفته ایم    رفت +ه + اید = رفته اید     رفت + ه + اند = رفته اند

توجه : گاهی فعل «است» درماضی نقلی  ساخت سوم شخص مفرد حذف می شود .

توجه: توجه داشته باشید که « ام – ای – است – ایم – اید – اند  » درفعل ماضی نقلی شناسه نیستند ، بلکه گونه ای از فعل (استن ) همراه شناسه اند که امروز این فعل به صورت کامل صرف نمی شود .

✔️  ماضی استمراری :

می + بن ماضی ساده + شناسه

کاربرد :برای بیان کاری که در گذشته به صورت پیوسته ادامه داشته است .

مثال: آن ها خانه بزرگی می ساختند.

می + رفت +م = می رفتم         می +رفت + ی = می رفتی               

می + رفت = می رفت

می+رفت + یم = می رفتیم        می + رفت + ید = می رفتید             

  می + رفت + ند = می رفتند

✔️  ماضی بعید :

صفت مفعولی (بن ماضی +ه ) + صرف فعل بود ن ( بودم – بودی – بود – بودیم –بودید – بودند )

کاربرد: برای بیان کاری که در گذشته پیش از کار دیگر اتفاق افتاده است .

مثال : مریم کارش را تمام کرده بود که از راه رسیدم .

رفته + بودم = رفته بوده          رفته + بودی= رفته بودی      رفته + بود = رفته بود

رفته + بودیم = رفته بودیم        رفته + بودید = رفته بودید      رفته + بودند = رفته بودند

✔️ ماضی التزامی :

صفت مفعولی + باشم – باشی – باشد – باشیم – باشید – باشند

کاربرد : برای بیان کاری که در گذشته همراه با احتمال ،آرزو و شک وتردید انجام گرفته است.

مثال : شاید برادرم از مسافرت آمده باشد .

رفته + باشم = رفته باشم       رفته + باشی = رفته باشی   

   رفته + باشد = رفته باشد

رفته + باشیم =رفته باشیم      رفته + باشید = رفته باشید  

    رفته + باشند = رفته باشند
🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆

فعل مضارع: 

فعلی که به زمان حال یا آینده دلالت می کند .

انواع مضارع : مضارع اخباری – مضارع التزامی

✔️ مضارع اخباری :

می + بن مضارع(فعل امر بدون حرف « ب » ) + شناسه

. کاربرد فعل مضارع اخباری :

برای بیان وقوع کاری در زمان حال و آینده استفاده می شود . اخبار به معنای خبر دادن است .

مثال : به کتابخانه می روم.

می + رو +م = می روم         می + رو + ی = می روی          می + رو + د = می رود

می + رو + یم = می رویم      می + رو + ید = می روید         می + رو + ند = می روند

✔️  مضارع التزامی  :

بـ + بن مضارع(فعل امر بدون حرف « ب ») + شناسه

کاربرد: برای بیان احتمال ،آرزو وشک وتردید در آینده استفاده می شود .

مثال : شاید به کتابخانه بروم .

بـ + رو + م = بروم         بـ + رو + ی= بروی         بـ + رو+ د = برود

بـ + رو+ یم = برویم       بـ + رو+ ید = بروید            بـ + رو+ ند = بروند

✔️ فعل آینده  :

برای بیان کاری که درزمان آینده انجام خواهد شد ،به کار می رود.

خواهم – خواهی – خواهد – خواهیم – خواهید – خواهند + بن ماضی

فعل آینده از مضارع خواستن وبن ماضی ساخته  می شود .

مثال : هفته آینده به مسافرت خواهم رفت .

خواهم +رفت = خواهم رفت           خواهی + رفت = خواهی رفت          

خواهد + رفت = خواهد رفت

خواهیم + رفت = خواهیم رفت        خواهید + رفت= خواهید رفت          

خواهند + رفت = خواهند رفت
🔆🔆🔆🔆🔆

فعل امر :

فعلی که با آن فرمان می دهیم یا از کسی می خواهیم کاری انجام دهد.

بـِ + بن مضارع           مثال : بخوان

توجه : فعل امر در دو ساخت کاربرد دارد :

1-    دوم شخص مفرد: برو – بخوان – بگو

2-    دوم شخص جمع : بروید – بخوانید – بگویید

✔️  فعل نهی :

امر منفی را نهی می گویند ، یعنی دستور به انجام ندادن کاری .

نشانه ی حرف نهی (( مــَ ))  یا (( نـَ )) در ابتدای فعل است .

فعل نهی:  مــَ  یا  نـَ  + بن مضارع         مثال :  نـَ  + رو = نرو         مــَ  + خوان = مخوان

امروزه فعل هایی که با «مــَ » نهی  می شوند ، در زبان کاربرد ندارد . مثل : مرو، مگذار ، مگو، .....