سعد بن عبدالله می گوید از حضرت مهدی «عجل الله تعالی فرجه الشریف» تأویل «کهیعص» را پرسیدم. حضرت فرمود: این حروف از اخبار غیب است که خداوند زکریا را از آن خبر داده. سپس داستان را برای حضرت محمّد مصطفی «صلی الله علیه و آله وسلم» بیان فرموده است.

جریان این است که زکریا از خداوند درخواست نمود که اسماء پنج نور پاک را به او تعلیم دهد. جبرئیل نازل شد و اسماء را به او تعلیم داد.
از آن پس هر وقت زکریا یاد حضرت محمّد مصطفی «صلی الله علیه و آله وسلم» و حضرت امیرالمؤمنین علی «علیه السلام» و حضرت فاطمه زهراء «سلام الله علیها» و حضرت امام حسن مجتبی «علیه السلام» می نمود شاد می شد و همّ و غمش از میان می رفت ولی هر وقت حسین «علیه السلام» را یاد می کرد، گریه گلویش را می گرفت و به نفس زدن می افتاد.
روزی سرّ این مطلب را از خداوند پرسید. خداوند قصه امام حسین «علیه السلام» را برای وی بیان فرمود، به اینکه:
«کهیعص»
« کاف » : کربلاء. « هاء » : هلاک عترت طاهره. « یاء » : یزید ظالم، . « عین » : عطش . « صاد » : صبر .

 
وقتی که زکریا این داستان را شنید تا سه روز از مسجد و محرابش جدا نگردید و کسی را به حضور نپذیرفت و گریه و ناله میکرد.